अतिशय साधी कविता आहे, वाचून विसरून जा !
माझे पाळलेले केस कधी कधी खूपच दंगा करतात
टोपीच्या खालून मानेच्या मागून वर येऊ पहातात
आरशासमोर नीट उभे असलेले
बॉस समोर आला की उगाच शेळपटतात
ह्यांना उत्साही ठेवायला चांगली जेल आणा
दिवाळीमध्ये उटणं लावा मध्ये मध्ये शाम्पू चोपडा
ह्यांना हवं तेच ते करणार
घरी भेटायला आलेल्या मित्रांना जसा
आपलाच कुत्रा चावतो तसे हे पण
आयत्या वेळी आपलाच गळा कापणार
वय वाढत गेलं की त्यांची मिजास वाढत जाते
त्यांना काळं ठेवायला सतत मशागत करावी लागते
मग आणा की बाजारातून काळ्या मेंद्या
थापा तुमच्या डोक्यावर आणि त्यातून वर बाकीच्यांचं हे ऐका,
म्हणे मेंदीने डोकं शांत राहतं !
केसाच्या लांबीवरून माणसाची ओळख ठरते,
हवंतर केस नसलेल्यांना विचारा !
नसले तरी बेचैनी आणि असले
तर येताजाता आरशात बघून आवरा!
प्रत्येकाला आपापले केस
नको असले तरी पाळावेच लागतात
आपण चांगलं पौष्टिक खाऊन
त्यांना चार घास द्यावेच लागतात !!
